YARIM YAMALAK

YARIM YAMALAK

Pasif bir başkaldırı benim ki, ne dağların nergisine, ne de güneşin doğuşuna.

İçimde büyüttüğüm sevgi hatırına, kırıntılardı.

Arkadaşlar ilk zamanlar hastalık olduğunu söylediler, geceleri zonklayıp, gündüzleri sızı şeklinde olandanmış.

Üstadım,” kutlu olsun şanınla yürüsün aşık, olmuşsun sakın, insanoğluna sır verme çayırlara, taşlara anlat” dedi.

Şaşırdım ,bir yudumda, Nil’i içtim.

Nereden bile bilirdim ki, dünya ahiret sancım olacağını. Zaman sonra uzaklaştın, kayıp gittin, tanıyamaz oldum. Ben güzel severdim, saatlere ömrümü yedirdim. Siyahı gri yapamadım, gücüm yetmedi. Sessizdim ama kör değildim. Bayım, delirmedim sadece aynı düşte değildik.

Sen benim emeğimdin, yüzünde ki bütün çizgileri ezberlediğimdin, kalbimin çıkarcasına, atışıydın.

Hesapsız ödülüm, dünya ya dağıttığım gülücüğümdün, sana hayran olduğum günler şahittir.Bir tek kendime ördüğüm duvarları yıkamadım. İnan bana içim çürüyor, hasretinden ama bir daha aynı yolda yürüyemem.

Gün batımına doğruydu bütün düşlerim, yağmurlarda ıslandım, gökkuşağının altında yürüdüm.

Hayallerim hep yarım yamalak oldu.

Ben ki ustasıyım hayal kırıklıklarının.Şiddetli çöküşlere gebe, en güzel düşleri ben kurarım.Yüreğim de tay’lar, tepişir, durduramazdım.

Bu son bunca acı yüreğimde ki At’lara mezar olmamalıydı.

Uyan dedi, gizli bir el, uyandığımda Ay, Taylarımın arkasındaydı, kristal gibi parlıyor, gecenin yüzünü sıvazlıyordu.

Bir ben gördüm bir de kapkaranlık gökyüzü. Eşikteydi bekliyordu, kovulabilirdi. Bitkindi yorgundu, hayatta ki her şeyi kaybetmişti. Bir ben şahidim bir de yarım yamalak sevdalar.Kader dedi sustu, nasip dedi ağladı.

Ay’ın gözyaşları vardı bir ben gördüm, kimseye söylemedim.

‘ULULARIN DUASI ÜZERİNİZE OLSUN’