Bak,sana ne anlatacağım.
Bahar,bir çift gözdü.Milyon tane sebep sayabilirim,ama en çok bana bakışını seviyorum.Çok yara aldım,kaç kere buz bastım,bir sürü çiçek ezdim,ona koştum.
O çok başka.
Tanırsın beni onsuz da yaşarım.Ama en çok da bilirsin,zerresini ziyan etmem..
Onunla güler,varlığıyla sevinir,o yokken kapkara olurum..
Ümitsiz olmayı gerektirecek bir şey yok da,azizim
Ben o gün onu çok bekledim.Yine de kırılmadım.
Hasret insanı terbiye edermiş,ona hasret kalınca anladım.Yanlış şehir de yaşamanın,hüznü var gönlüm de.
Farkındasın öyle değil mi ?Şüphesiz sevmeler gerek bize.Riyasız tutulmalar.Saçmalasan bile, o beni anlar rahatlığı.
Art niyet aramadan,taşın altında sevginin olacağını bilmek lazım.
Gösterilmeyen sevginin,merak edilmeyen aşkın,saygı duyulmayan beklemenin,yazınca heyecanlanmayan kalbin,değeri yok ki…
Mesela,ömrüm diyene,özlemim denmese.Ömürle,özlem aynı cümlede kullanılmasa.
Mesela,burunda tütmek yasaklansa,bu ruhun baş kaldırısı,olsa.İstediklerim,çok değil,aslında.
Geçen rüyamda gördum,tam dokunacakken,ayyüzüne uyandım.Soğuk su içtim,hayaline anlattım.Gün boyunca etkisinde kaldım.Yanlış otobüse binmişim.Geçtiğim caddeleri tanıyamayınca fark ettim.
Her sabah “merhaba”yazıyorum,günü değil onu selamlıyorum. Cevap verirse gönlümün kuşları uçuyor,denizlerim ummana karışıyor.içimde ki çocuk çığlık atıyor.Vermezse,güneşli hava da bile kar yağıyor.
Ben ne ara böyle yandım.Ne ara bu kadar kendimi unuttum.
Sevgi;Korur,kollar,yıpratmaz.
Ya aşk?
Gururluydum ben taa ki,o’nu tanıyana kadar.Ağzından ters bir cümle işiteceğim diye,korkuyorum.O kadar ki ürkekliğimi seviyorum.Tartışmak mı ? haşa…Her koşul da,her konu da,her durum da ‘o’haklı.
Bizi hep aynı yerden vurdular,yaramızı sevdik.Yorgun düştük,tomurcuklanacak dal bulduk.
Yanlış zaman da verilmiş bir söz gibi “felek ol “edip de birleştiremedi,bizi.Yan yana yürütmedi.Yakınlarında dolaştırdı,sırıl sıklam etti,deli divane etti,bir etmedi.
Olsun!!! Olmayışını,bile seviyorum.
ULULARIN DUASI ÜZERİNİZE OLSUN