AYRILIK DİYE,YALAN

AYRILIK DİYE,YALAN

Kafam dolu nicedir,bakışların sarıya çalar,ayrığa renk koymuşlar,Sevdiğim.

Yel esmiş kokunu getirmiş,gözlerim dolmuş,boynum çaresiz,bükülmüş.

Ay'ı secde ettirecektim,güneşi ayaklarının altına serecektim.

Sözümü yine tutamadım,güller düştü geceye,ıslandı ormanlar.Alev aldı gerçekler.

Bu defa başka bir yerimden tuttu,yokluğun.

Kanatlarımdan vurdu,

Şafaklar tutulmaz,oldu.

Yollar yine uzadı,

Yalnızlık korkutmuyor,beni.Sensizlikle baş edemem ama köşe başlarını zaptetmişler.

Olsun,suç kaydım ayyüzlüm,sindiremezler.

Şimdi hangi yırtılmış takvim yaprağı,yok sayarsa saysın bizi.

Hangi el uzanırsa uzansın parmak uçlarımızda ki masumiyete,

Hangi ulumuş yara  mum dökülmüş misali delik delik olan ciğerimizi sorgularsa sorgulasın.Yenilmeyeceğiz.

Ki;gözlerinde kaybolmuşluğum var.

Ki;ömrüme bahar getirmişliğin,başımda ki kavak yellerini toplamışlığın,kalbimin varlığını hissettirmişliğin var.

Ki;sadece resminle uyuyayım diye,cansız süretini istemişliğim var.

Kokuna özlem duymuşluğum,var.

İçimde bir tek sana geç kalmanın,endişesi var.